La Cruz

Woensdag NP Rincon de la Vieja bezocht. Een wandeling van 5 km heen en 5 km terug naar een waterval door het nationale park. Onze verwachtingen waren hooggespannen, maar buiten wat apen en gekwetter van vogels hebben we geen dieren gezien, of wel nog een grote varaan. De wandeling voerde wel door afwisselend regenwoud, maar het was allemachtig stijl en ja echt oerwoud dus moeilijk lopen. En dat bij een temperatuur van 35 graden en constant brandende zon op je kop, hoezo tropisch woud?
Dieren, waar zijn die verrekte beesten? De waterval was mooi, maar we moesten ook snel weer terug, want geen zin om dit pad in het donker te moeten wandelen. Dat zouden we nooit meer vinden, dus nog een klein stukje van de andere wandeling gedaan, waarbij we zicht hadden op geisers, warmwaterbronnen en een zwavelmeer. Na 14 km kruip, sluip, klim etc waren we het zat. EN wij waren niet de enigen, velen konden na de wandeling geen pap meer zeggen en liepen langs ons heen zonder iets te zeggen en met hoofden zo rood als een biet. Wij waren vergeten te smeren, dus ook zo rood als een kreeft en hadden wat kleding betreft geen droge draad meer aan ons lijf.
Pffft, dit was een pittige wandeling. Snel naar huis, douchen, eten en slapen. Voor het eten is het een ritueel geworden om Guido even te helpen met de meringabonen te doppen. Een werkje vergelijkbaar met het doppen van erwten. Hij verkoopt deze meringabonen als voedingssupplement. Daarna eten en gezellig aan de borrel met elkaar. Wederom weer veel.

Donderdag

We zijn even bij hotel Dreams naar het strand geweest. Dit is een heel groot Amerikaans hotel, net nieuw gebouwd waar veel schreeuwerige Amerikanenkomen. ZOnde van het mooie strand.
We proberen een lekker bakje koffie te scoren,maar dat lukt nog niet zo.
In dit koffieland hebben we nog niks anders voorgezet gekregen dan koffie negro, of regular, wat niks anders betekent dan een slap bakkie oploskoffie. Gruwel de gruwel.

'S middags maken we nog de witte wandeling van Guido en Agi, op hun landgoed. Het is erg warm, dus we doen na de wandeling rustig aan, komen bij in de hangmat en genieten van de geluiden van de apen en andere beesten. We koelen onze voeten even in de rivier en gaan daarna eten en borrelen . Tom vindt het eten zo lekker dat hij zelfs vis eet. Gekker moet het niet worden.
Aan de eettafel is nu een Amerikaans stel bijgeschoven. Zij hebben hun huis verkocht en reizen nu een jaar lang rond, willen naar Argentinie.
Het tafelgesprek gaat over alle avonturen die iedereen beleefd heeft en wordt in Engels, Duits, Zwitsers, Nederlands en weet ik veel gevoerd, maar gezellig is het zeker. De Amerikaan vraagt bij het afscheid hoe hij ons kan bedanken voor de leuke tijd die ze gehad hebben.