Boquete

In de middag komen we aan in Boquete, Isla La Verde. Qua slaapplek een topperje, maar het weer zit niet mee regen en onweer.
De volgende dag treffen we het beter, goed wandelweer. De wandelkaarten die ze hier hebben, zijn niet erg gedetailleerd. We lopen het El Pianistapad.
De ruige schoonheid vd natuur lokt uit om steeds verder te gaan, totdat Tom het genoeg vindt en we omkeren. Een bewoner vh pad spreekt ons aan en waarschuwt ons voor de gevaren, verderop komen er vertakkingen en dan weet je niet meer hoe je moet lopen,. Als hij hoort dat we uit Holland komen, vertelt hij geemtioneerd van de verongelukte meisjes. Heftig en emotioneel. Wij ervaren hoe verleidelijk het is om hier te wandelen en steeds verder te gaan. We hebben trouwens een goede gids mee! Bij het begin vh pad stond een hond ons op te wachten en hij loopt trouw met ons mee, totdat hij een korst brood heeft gehad van ons, dan is hij in geen velden of wegen meer te bekennen. Op dit pad vinden we een vrouw in traditionele kledij. Volgens ons Indianen, zij leven in heel armoedige huizen, of beter gezegd hutjes. Ze wil wel samen met mij op de foto. Ze vertelt dat ze 4 kinderen heeft. Ze moet hard werken en de kinderen zijn nog klein.
Als we teruggekeerd zijn naar het verharde pad, wil Tom een foto hebben van hemzelf achter het stuur een bus. De buschauffeur denkt dat Tom de bus mee wil nemen en denkt: wat is dat voor mafkees, mijn bus krijgt ie niet mee. Maar hij snapt uiteindelijk de bedoeling en gaat zelf ook trots op de foto.
De 2e dag hier, willen we weer wandelen. Dit keer komen we bij een koffieplantage vanwaar je kunt wandelen. Alles prima gemarkeerd zeggen ze, niet dus. We lopen de route en vinden wel het uitkijkpunt, maar nooit de waterval. Het pad wordt steeds smaller en voert weer door dicht oerwoud,. Als er vertakkingen komen en Tom een misstap maakt, waardoor hij bijna naar beneden valt, houden we het wandelen voor gezien. We hebben overal de kriebels. Vanavond weer controleren op teken etc,. We rijden wat met de auto, maar weten hiermee ook niet waar we terecht komen. Smalle onverharde wegen die steeds steiler worden en naar gebieden leiden waar of niemand woont of mensen die in erbarmerlijk slechte hutjes wonen.Dit voelt niet prettig en we zorgen dat we weer in Boquete komen. We eten in een plaatselijk restaurant en dat bevalt goed.